|
auzoka / San Pelaio Gibelortzagakoa / Pozuillune (parajea)
Pozuillune (parajea) Kokapena: San Pelaio; II. mapa (D-1) Ohar ling.: 'Pozu' + 'illun'. Kontsonantez bukatutako leku-izenekin gertatzen den bezala, elkartutako izenak -e paragogikoa erakusten du. Gaztelaniaren eraginez, -u bokalez amaitzen diren hitzetan -u > -o bilakatzen da: pozu > pozo. Hori dela eta, atzerantz egin da bokal hori errekuperatzeko. Oharrak: Arballoko iparraldean. Ur geldiko osin bat izan zen leku honetan, 1985ean, gasaren ustiakuntzarako lanek suntsitu zuten arte. Bermeo aldeko lekurik magikoenetarikoa, elezaharrez eta mitoz inguratutako parajea da. A. Zabalaren esanetan, «Residencia de (...) lamias era la laguna o pozo nombrado Pozoilluna, en el sitio de Machichaco, del mismo Bermeo; laguna en cuyo líquido disponían las lamias de un a modo de casa o palacio encantado, sembrado de riquezas y sorpresas mágicas» [1431] J. M. Barandiaranek jasotako kontuan pozua zelan sortu zen esaten da: «En el lugar que ocupa actualmente el estanque llamado Pozubeltz, cerca de Bermeo, entre Matxitxako y Arballu araba la tierra en dia de fiesta un labrador, el cual fue luego tragado por la tierra juntamente con su pareja de vacas y arado, formándose allí el pozo que aún existe» [1432] Aipagarria da, J. E. Delmasek XIX. mendearen amaieran idatzi zuen Pozuillunen lekututako ipuin erromantikoa. [1433] Labayruk, bestalde, Bizkaiko laku aipagarri bakartzat hartzen du Pozuilluneko hau: «No hay en Vizcaya ningún lago de consideración salvo el que se halla en el cono de Arnabarre a más de 300 m.» [1434]
Ahozkoa:
Idatzizkoa:
__________ [1431] Zabala, Angel (1928), I; 89 [1432] Ik. Erkoreka, Anton (1988); 159. [1433] Delmas, Juan. E. (1886): Lamiak-Uchin. Tradición bermeana. Revista de Vizcaya, I; 123-136. Baita Bermeo 6an ere (175-195) [1434] Labayru, Estanislao Jaime de (1895-1903), I; 447. | ||||||||||||||||||||||||
|
